اجازه میدادند، مشکل پول بلوکه شده ایران در کره جنوبی را ظریف حل میکرد
تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۵۰۴۲۸
اقتصاد آنلاین نوشت: یک دیپلمات سابق گفت: شکایت از کره جنوبی وجه قانونی دارد، اما دعوا از نظر سیاسی شکل گرفته است. در واقع آمریکا است که اجازه نمیدهد، پولهای بلوکه شده ایران پس داده شود.
جلال ساداتیان، دیپلمات سابق در خصوص این موضوع گفت: این لایحه وجهه قانونی قضیه است، ولی این دعوا حقوقی نیست. در حقیقت این دعوا از نظر سیاسی شکل گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در ادامه توضیح داد: میخواهند دعوای سیاسی را از طریق حقوقی حل وفصل کنند. شاید یک مقدار بعد قضیه روشنتر خواهد شد، ولی اینکه چقدر امید به پیروزی میتوان بست جای سوال دارد؟ باید اسناد و مدارکی که بتوانند اثبات کند که تحریمهای آمریکا مشمول این نمیشود که به یک کشور دیگری فشار وارد میکند. در واقع حقوق بینالملل باید رویش کار بکند و نظر بدهد.
ساداتیان بیان کرد: این قضیه میتواند مثبت باشد. ولی در حقیقت سعی داریم گره را با دندان باز کنیم و این کار طولانی میشود و باید سالها پرونده را دنبال کنیم. در حالی که میتوانستیم مذاکرات با آمریکا را به نحوی پیش ببریم و حل و فصل کنیم، که امروز چنین مشکلاتی نداشته باشیم. اگر قبل آمدن این دولت به آقای ظریف و آقای عراقچی اجازه میدادند که موضوع را حل و فصل کنند، کار به اینجا نمیکشید. آن زمان گره با دست باز میشد، ولی سالهاست که گذشته و خسارت زیادی به کشور وارد شده است. یکی از خسارتها همین پول بلوکه شده ایران در کره جنوبی است. همچنین در قضیه عراق نیز پول را به عمان انتقال دادند که آنجا هم تحت کنترل آمریکاییها باشد تا صرفاً بتوانیم در خرید دارو و غذا از آ استفاده کنیم. خسارتهای فراوانی به کشور زده شده است . بیش از دو سال است که مذاکرات به سرانجام نرسیده و هنوز مشخص نیست که نتیجه چه زمانی حاصل میشود!
در ادامه تصریح کرد: واقعیت این است که اطلاع رسانی شفافی صورت نمیگیرد و ما بیشتر مطالب را به طور پراکنده از منابع خارجی و یا گاهی از مصاحبههایی که خود آقایان به طور ناقص مطرح میکنند، مسائل را درک میکنیم. در حقیقت دولت اقای رییسی نهایتاً به این رسید که توافق ۲۰۱۵ اجرایی شود، اما عملاً دیگر شرایط با دوران ریاست جمهوری روحانی تغییر کرده بود. آمریکاییها زیر بار این مسئله نرفتند. امتیازات بیشتری را میخواستند، ایران نپذیرفت و توافق صورت نگرفت. برهمین اساس روز به روز هم کار پیچیدهتر شد. ولی سعی شد که به سمت توافق موقتی بروند. در این توافق قرار شد که زندانیها را تبادل کنند. نخست آمریکاییها تبادل دو زندانی را مطرح کرده بودند و حالا نفر سوم و نهایتاً نفر چهارمی را به میان کشیدند که این جز توافقات و صحبت های اولیه ما نبوده است. لذا به نظر میرسد توافق موقت هم با شکست روبرو شده و هیچ اقدام خاصی صورت نگرفته است. چون ما به ازای تبادل زندانیان قرار بود پولهای بلوکه شده را دریافت کنیم. حالا دولت میخواهد از طریق شکایت پول را بگیرند. چون به نظر میرسد این توافق هم به یک نتیجه مشخصی نرسیده است.
ساداتیان مطرح کرد: خبررسانی و اطلاع رسانی مشخصی از سوی مذاکره کنندگان و دولت اتفاق نیافتاده که به استناد آن ما بتوانیم با دقت بدانیم چه اتفاقی افتاده است. ولی حوادث و نشانههایی که بروز میکند، نشان میدهد مذاکرات دوحه و یا مذاکرات در جای دیگری به صورت پنهانی در جریان بود، به نتیجه نرسیده است. امروز نامه نوشتهاند که میخواهند شکایت بکنند و از طریق شکایت به پولها دسترسی پیدا کنند. در حالی که اگر توانسته بودند در قالب برجام کار را پیش ببرند، میتوان امیدی داشت.
وی در خصوص نگاه آمریکا به برجام گفت: اخیراً آقای آنتونی بلینکن هم گفته است که ما با اروپاییها به توافقاتی رسیدهایم که در موضوع برجام بیشتر به ما کمک کنند. به نظرم قبل تمام شدن مهلت مکانیزم ماشه به این فکر میکنند که از کمک اروپایی ها استفاده بکنند و ان را فعال کنند. ترامپ به دلیل خروج از برجام نتوانست مکانیسم ماشه را فعال کند و اروپاییها هم آن زمان همراهی نکردند؛ ولی امروز شرایط به جایی رسیده که ایران با اروپا هم دچار مشکل شده است. به خصوص که اروپایی ها در موضوع اوکراین و مسئله پهپادی که ایران به روسیه تحویل داده، شکایت دارند و ایران را مقصر میدانند. دارند صورت حساب درست میکنند که از ایران بگیرند. همین پولهای بلوکه شده به سمتی میروند که بابت خسارت اوکراین از ایران بگیرند.
در نهایت ساداتیان گفت: اینها پیچیدگیهایی است که در بحث روابط و حقوق بینالملل وجود دارد. مسائلی که قاعدتاً میبایست با مذاکرات و دیپلماسی عمومی حل و فصل کنیم. چون اتفاق نیافتاده پیچیدگیها روز به روز بیشتر میشود.
منبع: خرداد
کلیدواژه: پول بلوکه شده پول های بلوکه شده بلوکه شده ایران اروپایی ها پول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۵۰۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایران ۱۰۰ تولیدکننده موبایل دارد، کره جنوبی یک عدد؛ چرا این نگرانکننده است؟
100 شرکت در ایران برای تولید موبایل تسهیلات گرفتهاند؛ عددی شگفتآور که درعینحال نگرانکننده است.
«۱۰۰ شرکت در سال ۱۴۰۲ برای تولید گوشی تلفن همراه درخواست مجوز کرده و با دریافت برخی «حمایتها و تسهیلات» فعالیت خود را آغاز کردهاند.»
به گزارش دیجیاتو، اینها صحبتهای «سیدحسین سادات حسینی»، رئیس کمیسیون تخصصی موبایل و لوازم جانبی اتاق اصناف است؛ همان شخصی که اندکی قبل گفته بود: «واردکنندههای مونتاژکار خود را به عنوان تولیدکننده معرفی کردهاند و بهدنبال ایجاد انحصار در بازار هستند.»
هر چند ممکن است همه این شرکتها، محصولشان را به بازار عرضه نکرده باشند اما ۱۰۰ واحد تولیدکننده موبایل عدد بسیار بالایی است، نه فقط برای کشوری مانند ایران، بلکه برای پیشروترین کشورهای این حوزه.
برای درک بیشتر شگفتی این میزان تولیدکننده داخلی، بد نیست بدانید طبق اعلام مؤسسه تحقیقاتی Counterpoint، درحالحاضر ۲۵۰ برند تولیدکننده موبایل در سراسر جهان فعال هستند، درحالیکه این رقم در سال ۲۰۱۷ حدود ۷۰۰ برند بوده است. میبینیم که نه تنها با گذشت زمان، تولیدکنندگان موبایل رشد نکردهاند، بلکه اکثر آنها به این نتیجه رسیدهاند که بهتر است درهای کارخانهشان را ببندند، حتی شرکتهای بزرگی مانند الجی، مایکروسافت و زیمنس.
در لیست ۲۵۰ تولیدکننده موبایل، تنها نامهای GLX، صاایران، ایکسویژن و جیپلاس از ایران دیده میشود. اگر ۹۶ تولیدکننده دیگر ایرانی را در میان ۲۵۰ برند در سراسر جهان در نظر بگیریم، به این معنی است که ۲۹ درصد تولیدکنندگان موبایل دنیا در ایران هستند.
کره جنوبی تنها یک برند تولیدکننده گوشی دارداوضاع از این هم عجیبتر است. کره جنوبی درحالحاضر تنها یک برند تولیدکننده تلفن همراه دارد: سامسونگ. در ژاپن ۱۲ برند فعالیت میکنند و این رقم در آمریکا یازده است. تنها ۴۰ کشور از حدود ۲۰۰ کشور در جهان موبایل تولید میکنند.
۱۰۰ تولیدکننده موبایل در ایران بیش از آنکه شگفتانگیز باشد، نگرانکننده است. نهادهای مختلف دولتی و غیردولتی چندین سال است بر طبل تولید موبایل داخلی میکوبند اما اینبار انگار شرایط متفاوت است و عزمی جزم برای تسلط موبایل ایرانی بر بازار وجود دارد. علاوه بر اینها، براساس تکلیف قانونی «طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات» تا سال ۱۴۰۴ باید ۲۰ درصد بازار تلفن همراه در دست گوشیهای ایرانی با سیستمعامل داخلی باشد.
در این شرایط طبیعی است مردم نگران باشند بلای بازار لوازم خانگی و خودرو، این بار موبایلهایشان را نشانه بگیرد.
البته گله مردم از خودرو و لوازم خانگی در مورد کیفیت و قیمت است اما زمانی که صحبت از دستگاهی مانند موبایل میشود، دغدغههای امنیتی، محدودیت و قطعی اینترنت، حریم خصوصی و مانند اینها هم مطرح میشود.
درست مانند شبکه ملی اطلاعات که بسیاری به آن طرح ملی کردن و بستن اینترنت میگویند، مسئولان، از هر طیف و جناح سیاسی تنها تکذیب میکنند ولی نمیشود مردم را برای این نگرانیهایشان سرزنش کرد، چرا که اگر روزی واردات موبایل خارجی محدود شود یا تعرفههای سنگین برای واردات وضع کنند، شاید بسیاری از مردم ناراضی باشند اما هیچکس تعجب نخواهد کرد زیرا اولینبار نخواهد بود که با چنین ممنوعیتهایی مواجه میشوند.
در آخر این را هم بگویم که برای نوشتن همین یادداشت کوتاه و ساده، زمان نسبتاً زیادی صرف کردم چون بیشتر وقتم صرف این شد که بفهمم حتی اگر فرض کنیم انتهای این مسیر، ممنوعیت کامل موبایل خارجی در انتظارمان است، باز هم ۱۰۰ تولیدکننده به چه کارمان میآید؟
یک فروشنده موبایل در یکی از پاساژهای معروف پایتخت میگفت موبایل ایرانی با حاشیه سود چند برابری به فروش میرسد. اینکه این حاشیه سود ریشه در رانتی بزرگ دارد یا نه برای من هم سؤال است. هنوز هم به جوابی نرسیدهام اما پیگیر خواهم بود تا بفهمم چه شده که همه دلشان هوای تولید موبایل داخلی کرده است.
کانال عصر ایران در تلگرام